Günlük/Dondurma kıvamında eriyen hayaller...

Yaşadığım her güzel anı, beynimin duvarlarına ustramla çiziyorum. Anıların anlamları zamanla çözülüp giderken ne çok yaşadığımında farkına varıyorum. Arapsaçı hayallerden sıyrılırken dondurma kıvamında eriyik bir hal alıyor yaşantım, güneşe bakamıyorum artık.
Defterin kenarında dolaşan kelimelerden binlercesini kalemin ucuyla bastırarak öldürdüm, içim hiç acımadı. Nedense yeni doğan her keilme bende bir yeni bir sancı. Notlarımın altına tarih düşmekten de usandım ama tarih düşmesemde kaybolup gidiyor yaşamımın coğrafyasından.
Sonra ben hengameler biriktiriyorum hayatımın kıyısında köpükler gibi. İyi şeyler kayboluyor her bocalayışımda ve ben sonra ben arıyorum, benin olmayacağı en ücra köşelerde... kendimi kayalıklara vurmalıyım, ölmeden, acı çekerek, tenhalarda, sessizce....

Günlük/2005
Cahid Emre