Yaz yazabildiğin kadar...

Şimdi yazacaklarımın hiç birinin öbür diğerinden yok bir farkı, hatta yazdığım şu ilk cümle bile diğerlerinin tekrarı. Acı insanı kimi zaman inlettiği gibi kimi zamanda susturuyor, suskunluk insanı yazıya çekiyor. Bu cümleler bile yeni değil öncekilerin tekrarı. Yazarak tatmin etmekse ruhunu derdin ey yusuf efendi yaz yazabildiğin kadar. Ne kalem biter ne defter. Yaz yazabildiğin kadar her sözcükte kalemin ucundan kelebekler uçuncaya dek. Her biten gibi biteceksin ve bu olayı defalarca karalamış olacaksın defterinde. Yaz yazabildiğin kadar sanki hiç yazmamış gibi, sanki yeni öğrenmişin gibi. Biliyorsun ne yazmışım diye ikinci bir kez okurken ne yazmışım diye bakarken, ne kadar boş şeyler yazdığını görecek ve kendinden utanacaksın.Bu yüzden yusuf efendi, her zaman yaptığın gibi kalemi bırak, dur bırakma alta da bir tarih düş sefilliğinin bir emaresi olarak. 10.08.2014. Şimdi bırak.